اکسیداسیون یا آندایزینگ آلومینیوم

اکسیداسیون آندی یا باصطلاح آندایزینگ امروزه به نحو قابل ملاحظ‌های بمنظور حفاظت و نمای بهتر سطح آلومینیوم مورداستفاده قرار می‌گیرد. در جریان این عمل قشر نامرئی نارک اکسید آلومینیوم (که بطور طبیعی در مجاورت هوا بر روی سطح فی تشکیل می‌گردد (و تاحدی ف را در مقابل خوردگی جوی محافظت می‌نماید و از روی آلومینیوم برداشته و بجای آن اکسید مصنوعی قطورتری نشانده می‌شود.

برای آندایزینگ می‌توان از جریان متناوب یا مستقیم استفاده کرد. در جریان متناوب قشر اکسید بسیار نرم و الاستیک بوده ولی در جریان یکسو این قشر دارای سختی و شکنندگی بیشتری است. از این نظر قشر اکسید اخیر در مقابل کروزیون از مقاومت بیشتری برخوردار است و نسبت به جریان متناوب ضخامت بیشتری را دارا می‌باشد.

در آندایزینگ اجسام مورد آبکاری (برعکس آبکاری دیگر فات که به کاتد وصل می‌شوند) در یک محلول نسبتا" رقیق اسیدی  به آند متصل می‌شوند. در اثر الکترولیز آب، در آند اکسیژن تشکیل می‌گردد که با آلومینیوم ترکیب شده اکسید آلومینیوم ایجاد می‌شود. این قشر اکسید بطور مکانیکی از آلومینیوم جداناپذیر است.

الف - روش‌‌‌های عمد‌های که در آندایزینگ بکار گرفته می‌شود:

بسته به شرایط عمل و محلول الکترولیت، قشر‌‌‌های اکسیدی با خواص مختلف بدست می‌آید. این روش‌‌ها در زیر بطور اجمال بیان می‌گردد.

ا- روش اسید بوریک با اسید سیتریک

در این روش تحت ولتاژ ۱۰۰ تا ۱۵۰۰ ولت در روی آلومینیوم قشر بسیار سخت بدون تخلخلی با قطر بسیار کم (0.1 تا ۱ میکرون) ایجاد می‌گردد. پس از رسیدن به حداکر میکرون با وجود بالا بردن ولتاژ از حدود فوق و ازدیادی در قطر قشر اکسید بوجود نخواهد آمد.

2- روش اسید سولفوریک، اسید کرومیک و یا اگزالیک

در این روش، الکترولیت قشر اکسیدی را در حین تشکیل با قدرت متوسط حل می‌کند. در اینجا قشر اکسید تشکیل شده در بدو عمل از یک لایه بسیار نازک فشرده (Compact) غيرهادی که روی آن قشر ضخیم و متخلخل قرار می‌گیرد تشکیل می‌گردد. قشر أول را قشر فشرده می‌نامند که فقط تست بسیار کمی از ضخامت كل را دارا می‌باشد. با زیاد شدن شدت جریان و بالا رفتن زمان این قشر تحلیل رفته بدین معنی که خاصیت غیرهادی خود را از دست داده، محلول الکترولیت به داخل آن نفوذ کرده و آن را تبدیل به قشر اکسید متخلخل می‌نماید. در زیر این قشر، قشر فشرده جدیدی بوجود می‌آید و بدین طریق مرتبا " به ضخامت قشر اکسید (بطرف داخل ف) اضافه می‌گردد.