اکسیداسیون یا آندایزینگ آلومینیوم بخش دوم

بدین ترتیب در حین عمل آندایزینگ، سطح آلومینیوم به اکسید آلومینیوم تبدیل می‌گردد. اکسید آندی بطور مستقيم بداخل ف رشد کرده و سطح قبلی تبدیل به اکسید می‌گردد. قطر قشر اکسید شده تقریبا" دوبرابر قشر آلومینیوم جداشده است. این قشر همانطوری که قبلا" ذكر شد از طریق مکانیکی از ف اصلی جداناپذیر است و نیز از طریق خم کردن پوسته نمی‌کند ولی بجهت ساختمان کریستالی و ضمنا" شکه، سخت آن ترک‌‌‌های مویی بسیار نازکی که با چشم هم دیده می‌شوند در سطح بوجود می‌آید، درصورت حرارت دادن نیز چون ف اصلی قدرت انبساط بیشتری از قشر اکسید دارا می‌باشد ترک‌‌‌های مویی تشکیل می‌گردند.

همانطوری که گفته شد قشر اکسید دارای تخلخل‌‌‌های بسیار زیادی است. از این جهت نوعی قدرت مکندگی در سطح اکسید بوجود می‌آید که جهت رنگ پذیری بسیار مناسب می‌باشد. قطر تخلخل‌‌ها بین 0.01 تا 0.05 میکرون می‌باشد.

لازم به ذکر است که قشر اکسید تشکیل شده بر روی سطح آلومینیوم مرکب است از اکسید آلومینیوم، هیدرواکسید آلومینیوم (که راجع به وجود یا عدم وجود آن بر روی سطح آلوسوم نظر‌‌‌های مختلفی وجود دارد) و نیز حدود ۱۳ درصد سولفات، مقدار کمی کرومات وبا اگزولات آلومینیوم.

قطر فشر اکسیدی که از الکترولیت اسید کرومیک بدست می‌آید بطور معمولی تا ۶ میکرون می‌باشد. در مورد اسید سولفوریک (Gs) این ضخامت بین ۵ تا ۳۰ میکرون و اسید اگزالیک بین ۱۰ تا ۶۰ میکرون می‌باشد. البته با اسید اگزالیک می‌توان تا ۶۵۰ میکرون نیز بدست آورده و لازم به ذکر است در جریان آندایزینگ با هریک از الکترولیت‌‌‌های فوق، درصد حجمی تخلخل‌‌ها متفاوت بوده و چون سختی قشر اکسید با درصد حجمی تخلخل‌‌ها نسبت مع دارد، مقدار این سختی از داخل بطرف خارج کم شده ولذا قشر‌‌‌های اکسیدی تشکیل شده دارای سختی‌‌‌های متفاوتی می‌باشند به زبان ساده‌تر هرقدر تعداد و اندازه تخلخل‌‌ها کم شود سختی قشر اکسید بالا می‌رود.

برای بدست آوردن چگونگی تغییرات درصد حجمی تخلخل‌‌ها نسبت به ولتاژ آزمایشاتی با الکترولیت‌‌‌های مختلف با درصد‌‌‌های مشخص و درجهحرارت‌‌های معین انجام گرفته که نتایج بدست آمده در نمودار آورده شده است.

همانطور که قبلا ذکر شد برای ایجاد قشر اکسید به روی آلومینیوم از الکترولیت‌‌های مختلفی استفاده می‌شود که در این میان الکترولیت اسید سولفوریک در صنعت استفاده بیشتری دارد.